Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού, Μ. Ασία ΙΔΡΥΜΑ ΜΕΙΖΟΝΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ
z
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Αναζήτηση με το γράμμα ΑΑναζήτηση με το γράμμα ΒΑναζήτηση με το γράμμα ΓΑναζήτηση με το γράμμα ΔΑναζήτηση με το γράμμα ΕΑναζήτηση με το γράμμα ΖΑναζήτηση με το γράμμα ΗΑναζήτηση με το γράμμα ΘΑναζήτηση με το γράμμα ΙΑναζήτηση με το γράμμα ΚΑναζήτηση με το γράμμα ΛΑναζήτηση με το γράμμα ΜΑναζήτηση με το γράμμα ΝΑναζήτηση με το γράμμα ΞΑναζήτηση με το γράμμα ΟΑναζήτηση με το γράμμα ΠΑναζήτηση με το γράμμα ΡΑναζήτηση με το γράμμα ΣΑναζήτηση με το γράμμα ΤΑναζήτηση με το γράμμα ΥΑναζήτηση με το γράμμα ΦΑναζήτηση με το γράμμα ΧΑναζήτηση με το γράμμα ΨΑναζήτηση με το γράμμα Ω

Βεϊνόγλου Κωνσταντίνος

Συγγραφή : Καραχρήστος Ιωάννης (19/6/2002)

Για παραπομπή: Καραχρήστος Ιωάννης, «Βεϊνόγλου Κωνσταντίνος», 2002,
Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού, Μ. Ασία
URL: <http://www.ehw.gr/l.aspx?id=3919>

Βεϊνόγλου Κωνσταντίνος (6/10/2007 v.1) Veinoglou Konstantinos (11/9/2009 v.1) 
 

1. Γέννηση – οικογένεια

Ο Κωνσταντίνος Βεϊνόγλου, πρωτότοκος γιος του Μανωλάκη Βεϊνόγλου και της Ευανθίας Χριστοφορίδου, γεννήθηκε στο Κουσάντασι στις 29 Οκτωβρίου του 1857. Πρόκειται για το δισέγγονο του θεωρούμενου ως ιδρυτή της χριστιανικής κοινότητας της πόλης Μανωλάκη Μπενλή Ογλού.

2. Σταδιοδρομία

Σύμφωνα με πληροφορίες που μας παρέχει ο ίδιος ο Κωνσταντίνος στην ιστορία της οικογένειάς του, ο πατέρας του αποσύρθηκε από την ενεργό επαγγελματική δράση σε ηλικία εξήντα τεσσάρων ετών. Εγκατέλειψε τότε τα Δωμάτια, όπου βρισκόταν η εμπορική του επιχείρηση, και εγκαταστάθηκε στο Κουσάντασι, αφήνοντας τη διοίκηση της επιχείρησης στους γιους του Κωνσταντίνο και Ιωάννη.1 Δυστυχώς δε διαθέτουμε επαρκείς πληροφορίες για την επαγγελματική σταδιοδρομία του Κωνσταντίνου. Σε άλλη πηγή αναφέρεται ως μεγαλοκτηματίας και παράλληλα ως διανοούμενος και γλωσσομαθής.2 Σύμφωνα με μια τρίτη πηγή, τέλος, το 1897 ήταν πρόεδρος του «Μουσικού Ομίλου», ο οποίος είχε έδρα το Κουσάντασι.3

Ο Κωνσταντίνος Βεϊνόγλου παντρεύτηκε στο Κουσάντασι την Ευρυδίκη Ανδράδη, γεννημένη το 1868 στη Σάμο. Μαζί της απέκτησε έναν γιο, τον Μανωλάκη, και δύο κόρες, την Ίριδα και την Ήβη.

Το 1916 πρωτοστάτησε, μαζί με τον νεότερο αδελφό του Δημητράκη, στην περίθαλψη των προσφύγων από το Κουσάντασι, οι οποίοι κατέφυγαν στα Σώκια έπειτα από τον εκπατρισμό τους. Μετά τα γεγονότα του 1922 πέρασε στην Ελλάδα, και συγκεκριμένα στην Αθήνα, μαζί με την οικογένειά του. Ήταν μέλος της Επιτροπής Αποζημιώσεων Ελλήνων Υπηκόων.

3. Η συγγραφή της "ιστορίας της οικογενείας Βεϊνόγλου"

Ο Κωνσταντίνος Βεϊνόγλου είναι ο συγγραφέας της ιστορίας της οικογένειας Βεϊνόγλου, η οποία εκτείνεται χρονικά από τα μέσα του 18ου αιώνα, όπου τοποθετείται η δράση του ιδρυτή της κοινότητας του Κουσάντασι Μανωλάκη Μπενλή Ογλού, μέχρι και το 1888, χρονιά που πέθανε ο πατέρας του συγγραφέα Μανωλάκης. Το χειρόγραφο το οποίο φέρει την υπογραφή του Κωνσταντίνου ολοκληρώθηκε στις 10 Μαρτίου του 1889 στα Δωμάτια. Μέρος της ιστορίας δημοσιεύθηκε το 1965 στο περιοδικό Μικρασιατικά Χρονικά.4 Το έργο αυτό παρέχει αξιόλογες πληροφορίες για τη χριστιανική κοινότητα του Κουσάντασι, για τον ιδρυτικό της μύθο και τέλος για την ίδια την οικογένεια Βεϊνόγλου, σημαντική οικογένεια εμπόρων και κοινοτικών αρχόντων από το Κουσάντασι.

1. Βεϊνόγλου, Κ., «Ιστορία της εν Νέα Εφέσω οικογενείας Βεϊνόγλου», Μικρασιατικά Χρονικά 12 (1965), σελ. 443.

2. Βεϊνόγλου, Τ., «Επεξηγηματικό σημείωμα στο γενεαλογικό δένδρο της οικογενείας Βεϊνόγλου», Μικρασιατικά Χρονικά 12 (1965), σελ. 451.

3. Μαμώνη, Κ., «Σωματειακή οργάνωση του ελληνισμού στη Μικρά Ασία, Β', Σύλλογοι της Ιωνίας», Δελτίο Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδας 28 (1985), σελ. 134.

4. Βεϊνόγλου, Κ., «Ιστορία της εν Νέα Εφέσω οικογενείας Βεϊνόγλου», Μικρασιατικά Χρονικά 12 (1965), σελ. 411-445.

     
 
 
 
 
 

Δελτίο λήμματος

 
press image to open photo library
 

>>>