Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού, Μ. Ασία

αναλυτική αναζήτηση

 ΙΔΡΥΜΑ ΜΕΙΖΟΝΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ
z
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Αναζήτηση με το γράμμα ΑΑναζήτηση με το γράμμα ΒΑναζήτηση με το γράμμα ΓΑναζήτηση με το γράμμα ΔΑναζήτηση με το γράμμα ΕΑναζήτηση με το γράμμα ΖΑναζήτηση με το γράμμα ΗΑναζήτηση με το γράμμα ΘΑναζήτηση με το γράμμα ΙΑναζήτηση με το γράμμα ΚΑναζήτηση με το γράμμα ΛΑναζήτηση με το γράμμα ΜΑναζήτηση με το γράμμα ΝΑναζήτηση με το γράμμα ΞΑναζήτηση με το γράμμα ΟΑναζήτηση με το γράμμα ΠΑναζήτηση με το γράμμα ΡΑναζήτηση με το γράμμα ΣΑναζήτηση με το γράμμα ΤΑναζήτηση με το γράμμα ΥΑναζήτηση με το γράμμα ΦΑναζήτηση με το γράμμα ΧΑναζήτηση με το γράμμα ΨΑναζήτηση με το γράμμα Ω

Κάτω Νεοχώριο

Συγγραφή : Σταματόπουλος Δημήτριος (4/9/2001)

Για παραπομπή: Σταματόπουλος Δημήτριος , «Κάτω Νεοχώριο», 2001,
Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού, Μ. Ασία
URL: <http://www.ehw.gr/l.aspx?id=12143>
Κάτω Νεοχώριο (5/8/2009 v.1) Kato Neochorio (Aşağı Yapıcı Köy) - προς ανάθεση 
 

1. Ανθρωπογεωγραφία

Χωριό παραθαλάσσιο στο μυχό του κόλπου της Πανόρμου και στον ισθμό της Κυζικηνής χερσονήσου, 8 χλμ. βορειοδυτικά της Πανόρμου. Ήταν χτισμένο έξω από τα νοτιοανατολικά τείχη της αρχαίας Κυζίκου. Η ονομασία Κάτω Νεοχώριο του δόθηκε για να ξεχωρίζει από γειτονικό οικισμό με την ονομασία Άνω Νεοχώριο. Εξάλλου χτίστηκε από κατοίκους του Άνω Νεοχωρίου γύρω στο 1850 (το Άνω Νεοχώριο πρέπει να ιδρύθηκε περί το 1700). Η τουρκική ονομασία και για το Άνω και για το Κάτω Νεοχώριο μαζί ήταν Γιαπιτζί Κιοϊ (Yapıcı köy), ενώ μόνο το Κάτω Νεοχώριο λέγοταν Aşaği (= κάτω) Yapıcı köy, ονομασία που διατηρεί και σήμερα. Στις αρχές του εικοστού αιώνα το χωριό κατοικούνταν από 120 χριστιανικές οικογένειες.1 Οι οικογένειες αυτές ως επί το πλείστον θεωρούνταν ντόπιες, υπήρχαν όμως και αρκετές που κατάγονταν από διάφορες περιοχές της τότε Οθωμανικής Αυτοκρατορίας: τη Μακεδονία, τη Βουλγαρία, ενώ αρκετοί ήταν και Καραμανλήδες (από την περιοχή του Ικονίου).

2. Διοικητική δομή – Εκκλησιαστική εξάρτηση – Θρησκεία – Εκπαίδευση

Σύμφωνα με τα στοιχεία που διαθέτουμε για τις αρχές του 20ού αιώνα, το Κάτω Νεοχώριο υπαγόταν διοικητικά στο καϊμακαμλίκι της Αρτάκης, το οποίο με τη σειρά του ανήκε στο μουτεσαριφλίκι του Μπαλούκεσερ του βαλιλικιού της Προύσας. Υπήρχε στο χωριό ένας μουχτάρης, τον οποίο αναδείκνυαν σε ετήσια βάση οι πλούσιοι προεστοί του χωριού, όπως και εφοροεπιτροπή, η οποία ήταν υπεύθυνη για τη διαχείριση των υποθέσεων που αφορούσαν το σχολείο και την εκκλησία. Η μοναδική εκκλησία του χωριού ήταν αφιερωμένη στη Ζωοδόχο Πηγή. Η κοινότητα εκκλησιαστικά υπαγόταν στη μητρόπολη Κυζίκου, η οποία είχε έδρα την Αρτάκη. Το σχολείο ήταν τετρατάξιο μεικτό με ένα δάσκαλο.

3. Στοιχεία Οικονομίας – Εγκατάσταση στην Ελλάδα

Οι κάτοικοι του οικισμού ασχολούνταν κυρίως με την αμπελουργία, τη σηροτροφία και τα οπωροκηπευτικά. Αρκετοί επίσης εργάζονταν στα λατομεία γρανίτη που υπήρχαν στην ευρύτερη περιοχή της Κυζίκου. Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή εγκαταστάθηκαν στο Λαγκαδά Θεσσαλονίκης.

1. Η στατιστική του Οικουμενικού Πατριαρχείου για το 1905 αναφέρει για το Κάτω Νεοχώριο τον αριθμό των 360 κατοίκων, όλων χριστιανών, βλ. Ημερολόγιον των Εθνικών Φιλανθρωπικών Καταστημάτων Κωνσταντινουπόλεως του έτους 1906 (Κωνσταντινούπολη 1905), σελ. 180. Ο Κοντογιάννης, Π., Γεωγραφία της Μικράς Ασίας. Φυσική σύστασις της χώρας, πολιτική γεωγραφία, φυσικός πλούτος (Αθήνα 1921), σελ. 267, αναφέρει 400 κατοίκους, αριθμό που υιοθετεί και η Σία Αναγνωστοπούλου. Αναγνωστοπούλου, Σ., Μικρά Ασία, 19ος αι. - 1919. Οι ελληνορθόδοξες κοινότητες: από το μιλλέτ των Ρωμιών στο ελληνικό έθνος (Αθήνα 1997), πίνακες.
     
 
 
 
 
 

Δελτίο λήμματος
 
press image to open photo library
 

>>>
 
 
 
 
 
 

copyright © 2008, ΙΔΡΥΜΑ ΜΕΙΖΟΝΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

Το έργο Μεγάλη Δικτυακή «Εγκυκλοπαίδεια Ελληνικού Πολιτισμού» - Μέρος Α΄ συγχρηματοδοτήθηκε σε ποσοστό 80% από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης (ΕΤΠΑ) και κατά 20% από εθνικούς πόρους στο πλαίσιο του Επιχειρησιακού Προγράμματος "Κοινωνία της Πληροφορίας" του Γ΄ ΚΠΣ.

Το έργο ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΜΕΙΖΟΝΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ συγχρηματοδοτήθηκε σε ποσοστό 80% από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης (ΕΤΠΑ) και κατά 20% από εθνικούς πόρους στο πλαίσιο του Επιχειρησιακού Προγράμματος "Κοινωνία της Πληροφορίας" του Γ΄ ΚΠΣ.