Το πανηγύρι του αγίου Αθανασίου
Κάναμε πανηγύρι 18 Ιανουαρίου. Στόλιζαν με μερσινιές τις πόρτες της εκκλησιάς. Στους δρόμους από τη μια κι από την άλλη σε μακρυούς σπάγγους κρεμνούσαν φαναράκια χάρτινα, χρωματιστά και γιρλάντες. Παίζαν παιχνιδιατόροι, φυσαρμόνικες. Το πρωί είχαν άλλοι δουλειά. Και το βράδυ παίζαν τα όργανα…
Αρχείο Προφορικής Παράδοσης Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών, φάκ. Α 11 (Γενιτσαροχώρι).
Το πανηγύρι αυτό στο χωριό γινόταν δύο φορές τον χρόνο. Στις 18 Ιανουαρίου και στις 2 Μαΐου. Προσκυνηταί πήγαιναν απ’ όλα τα κοντινά μέρη. Απ’ το Αϊβαλή, το Μοσχονήσι, το Αγιάσματα, και όλα τα γύρω χωριά. Στη γιορτή αυτή ελάμβανε χώρα και το «Γιουκούσι» (ανήφορος). Κατά το έθιμο αυτό έπρεπε να φορτωθούν από βαριές πέτρες, δίτροχα αμάξια (βοδαραμπάδες) και να ζευτούν σ’ αυτά τα καλλίτερα και τα πιο γερά βόδια. Ανέβαιναν όλα μαζύ έναν ανήφορο κι όποιο αμάξι προσπερνούσε τα άλλα, τα βόδια του αμαξιού αυτού θα έπαιρναν για έπαθλο ένα κοιλό ρόβι για τροφή. Το αμάξι που θα νικούσε το στόλιζαν με κόκκινα μανδήλια. Ακόμα γίνονταν ιπποδρομίες και αγώνες δρόμου από τους μαθητάς του σχολείου.
Μπιμπέλας, Π.Α., Λαογραφικά Κυδωνιών, Μοσχονησίων και Γενητσαροχωρίου (Αθήνα 1956), σελ. 27.
Ο Πανζήμιος
Από την Ιταλία κάθε χρόνο έρχουνταν και παίρναν μεγάλες ποσότητες κρασί. Μια χρονιά όμως τους γέλασαν. Τους δώσαν νερωμένο κρασί. Και από τότε δεν ξαναπάτησαν να αγοράσουν. Τότε τα σταφύλια ξέπεσαν τόσο πολύ που φτάξαν μια δεκάρα την οκά. Αυτόν που νέρωσε το κρασί κι έκανε την απάτη τον βγάλαν «Πανζήμιο». Γιατί με την κουτοπονηριά του έγινε αφορμή και ζημιώθηκε όλο το χωριό. Κι από τότε το παρατσούκλι τού κόλλησε.
Αρχείο Προφορικής Παράδοσης Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών, φάκ. Α 11 (Γενιτσαροχώρι).