1. Βλ. Ahrweiler, H., “L’histoire et la géographie de la région de Smyrne entre les deux occupations turques, particulierment au XIIIe siècle”, Travaux et Mémoires 1 (1965), σελ. 176 [επανεκτύπωση Ahrweiler, H., Byzance: les pays et les territoires (Variorum Reprints, London 1976), αρ. IV]. 2. Βλ. Fassoulakis, St., The Byzantine Family of Raoul-Ral(l)e (Athens 1973), σελ. 16. 3. Η εκστρατεία αυτή, αν και ανακόπηκε πρόωρα, εξαιτίας της εισβολής των Μογγόλων στη Μ. Ασία, ωστόσο είχε σημαντικό αποτέλεσμα. Ο ηγεμόνας της Θεσσαλονίκης κατέθεσε τα αυτοκρατορικά του διάσημα και αναγνώρισε τα κυριαρχικά δικαιώματα του αυτοκράτορα της Νίκαιας, ο οποίος σε αντάλλαγμα του αναγνώρισε τον τίτλο του δεσπότη. Βλ. Ostrogorsky, G., Ιστορία του Βυζαντινού κράτους 3, μτφρ. Ι. Παναγόπουλος (Αθήνα 1997), σελ. 126. 4. Ο Α. Χατζής υποστηρίζει ότι την ίδια περίοδο που καθαιρέθηκε ο Αλέξιος Ραούλ από το αξίωμά του φυλακίστηκαν και τα παιδιά του. Βλ. Χατζής, Α. Χ., Οι Ραούλ, Ραλ, Ράλαι, 1080-1800: ιστορική μονογραφία (Kirchhain, Max Schmersow 1909), σελ. 15, ενώ οι συντάκτες του Prosopographisches Lexikon der Palaiologenzeit υποστηρίζουν ότι φυλακίστηκαν το 1258. Βλ. Trapp, E. – Beyer, H. – Leontades, I., s.v. Ραούλ Ιωάννης Κομνηνός Δούκας Άγγελος Πετραλείφας στο Prosopographisches Lexikon der Palaiologenzeit 10 (Wien 1990), σελ. 105- 106, αρ. 24125. Την ίδια άποψη ακολουθεί και ο Δ. Πολέμης· βλ. Polemis, D., The Doukai: a contribution to byzantine prosopography (London 1968), σελ. 173. 5. Για την πολιτική του αυτοκράτορα Θεοδώρου Β΄ Λασκάρεως να παντρεύει κόρες της αριστοκρατίας με γόνους άσημων οικογενειών βλ.Angold, M., A Byzantine Government in Exile. Government and Society Under the Lascarids of Nicaea (1204-1261)(Oxford 1974), σελ. 77-79. |