Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού, Μ. Ασία

αναλυτική αναζήτηση

 ΙΔΡΥΜΑ ΜΕΙΖΟΝΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ
z
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Αναζήτηση με το γράμμα ΑΑναζήτηση με το γράμμα ΒΑναζήτηση με το γράμμα ΓΑναζήτηση με το γράμμα ΔΑναζήτηση με το γράμμα ΕΑναζήτηση με το γράμμα ΖΑναζήτηση με το γράμμα ΗΑναζήτηση με το γράμμα ΘΑναζήτηση με το γράμμα ΙΑναζήτηση με το γράμμα ΚΑναζήτηση με το γράμμα ΛΑναζήτηση με το γράμμα ΜΑναζήτηση με το γράμμα ΝΑναζήτηση με το γράμμα ΞΑναζήτηση με το γράμμα ΟΑναζήτηση με το γράμμα ΠΑναζήτηση με το γράμμα ΡΑναζήτηση με το γράμμα ΣΑναζήτηση με το γράμμα ΤΑναζήτηση με το γράμμα ΥΑναζήτηση με το γράμμα ΦΑναζήτηση με το γράμμα ΧΑναζήτηση με το γράμμα ΨΑναζήτηση με το γράμμα Ω

Diocese of Pontica (Byzantium)

Συγγραφή : Giftopoulou Sofia (10/3/2005)
Μετάφραση : Velentzas Georgios

Για παραπομπή: Giftopoulou Sofia, "Diocese of Pontica (Byzantium)",
Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού, Μ. Ασία
URL: <http://www.ehw.gr/l.aspx?id=9494>
Πόντου Διοίκησις (Βυζάντιο) (22/3/2007 v.1) Diocese of Pontica (Byzantium) (15/2/2006 v.1) 

ΓΛΩΣΣΑΡΙΟ
 

agentes vices
Officials of the Roman and of the Early Byzantine Empire. They had administrative responsibilities being in the service of the praetorian prefects.

comes
1. A title in the Roman and the Byzantine Empires, designating an official with political but mostly military jurisdiction. Especially the comes Orientis held the position corresponding to that of a vicar in Early Byzantine period. In the years of Justinian I, the comes in head of wider provinces assumed political and military powers, while in the Middle Byzantine period the Opsikion theme was one of the few themes which was the jurisdiction of a comes instead of a strategos.2. A nobility title in medieval Europe.

comes domorum per Cappadociam
Official under the emperor, responsible for his property in Cappadocia. The office first appeared in 379 in the Codex of Theodosius. The administrative reform of Justinian (548) changed the domus divinae and coordinated administration and taxation in Cappadocia. The comes lost his jurisdictions in the course of time.

consularis
A Roman title that was given to former consuls. From the 3rd century on, the title was also used for governors of provinces where several legions were assigned.

domus divinae
Roman administrative term, the ‘divine house’, found in Notitia dignitatum and referring to the personal property of the emperor. It belongs to the general category of res privatae and was in effect until the second half of the 6th century.

doukas (lat. dux)
Antiquity: Roman military commander who, in some provinces, combined military and civil functions.Buzantium: a higher military officer. From the second half of the 10th c. the title indicates the military comander of a larger district. After the 12th c., doukes were called the governors of small themes.

magister militum
Senior military commander in the Roman and Early Byzantine period. The office was given to the commander of the forces based on the province: magister militum per Armeniam: general commander of Armenia (established by Justinian I), magister militum per Illyricum: of Illyricum, magister militum per Orientem: of the eastern provinces, magister militum praesentalis: in command of the army based on the imperial court, magister utriusque militiae: the general commander of all land military forces, that is, cavalry and infantry.

praetorian prefect (praefectus praetorio)
Commander of the emperor's bodyguard under the principate. During the regne of Constantine I the praetorian prefect becomes a dignitary responsible for the administrative unit called the prefecture, which was subdivided into dioceses. In 400 A.D. there were four such praetorian prefectures, of Oriens, of Illyricum, of Illyricum, Italia and Africa and of Gallia. The praetorian prefects were second only to the emperor. The praetorian prefect of Oriens was the mightiest among prefects. His office is for the last time mentioned in 680.

praetorian prefecture (praefecura praitorio)
In Late Roman Empire it was the basic administrative unit. Prefectures were estabished by Constantine I (4th century). The Empire was then divided to four praetorian prefectures: i) praefectura praetorio per Orientem (prefecture of Oriens), ii) praefectura praetorio Galliarum (prefecture of Galliae), iii) praefectura praetorio per Illyricum (prefecture of Illyricum), iv) praefectura praetorio Italiae, Illyrici et Africae (prefecture of Italia and Africa).

saltus, -us
Region including forests or pastures. A type of either public or private property. Common in the Late Roman and Early Byzantine years.

vicarius
Τhe term refers to the substitute of various officials. Since the 3rd century, the vicarius replaced mostly procuratores from the equestrian class. The most important vicarii were those who replaced the Praetorian eparchs in the dioceses set up by Diocletian. In addition, the vicarii could have military (like the command of the garrison in Egypt) or even judicial responsibilities.

 
 
 
 
 
 
 
 

Δελτίο λήμματος
 
press image to open photo library
 

>>>
 
 
 
 
 
 

copyright © 2008, ΙΔΡΥΜΑ ΜΕΙΖΟΝΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

Το έργο Μεγάλη Δικτυακή «Εγκυκλοπαίδεια Ελληνικού Πολιτισμού» - Μέρος Α΄ συγχρηματοδοτήθηκε σε ποσοστό 80% από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης (ΕΤΠΑ) και κατά 20% από εθνικούς πόρους στο πλαίσιο του Επιχειρησιακού Προγράμματος "Κοινωνία της Πληροφορίας" του Γ΄ ΚΠΣ.

Το έργο ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΜΕΙΖΟΝΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ συγχρηματοδοτήθηκε σε ποσοστό 80% από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης (ΕΤΠΑ) και κατά 20% από εθνικούς πόρους στο πλαίσιο του Επιχειρησιακού Προγράμματος "Κοινωνία της Πληροφορίας" του Γ΄ ΚΠΣ.