1. Επαγγελματική ενασχόληση
Στην περίπτωση του Γεώργιου Ιωαννίδη αντιμετωπίζουμε εκ νέου το φαινόμενο της έλλειψης, παντελούς στη συγκεκριμένη περίπτωση, στοιχείων που να αφορούν τη βιογραφία ενός προσώπου με συγκριτικά σημαντική παρουσία στο δημόσιο χώρο. Γνωρίζουμε όμως ότι, προτού εκλεγεί βουλευτής Τραπεζούντας, ήταν υπάλληλος της εταιρείας Μονοπωλίου Καπνού.1 Η επαγγελματική αυτή ενασχόληση είναι σίγουρα άξια προσοχής, καθώς και άλλοι τρεις συνάδελφοί του, ο Ματθαίος Κωφίδης, βουλευτής Τραπεζούντας, ο Β. Ορφανίδης, βουλευτής Κωνσταντινουπόλεως, και ο Κ. Σαββόπουλος, βουλευτής Καρασή και Κυδωνιών, ασκούσαν το ίδιο επάγγελμα. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι ο βουλευτής ΣαμψούνταςΘεοδωράκης Αρζόγλου είχε ασχοληθεί με το εμπόριο καπνού και είχε αναδειχθεί σε έναν από τους σημαντικότερους καπνέμπορους της πόλης.
2. Βουλευτική σταδιοδρομία
Η παρουσία του Γεώργιου Ιωαννίδη στην πολιτική σκηνή της εποχής ξεκίνησε με την εκλογή του στη θέση του βουλευτή Τραπεζούντας το 1914. Κατά τη βουλευτική περίοδο 1914-1918 τα περιθώρια παρέμβασης των Ρωμιών βουλευτών αποδείχθηκαν μάλλον περιορισμένα. Ασχολήθηκαν κυρίως με το θέμα των εθνοτικών εκκαθαρίσεων, με μεγαλύτερη δραστηριοποίηση εκείνων που εκλέγονταν σε περιοχές που θίγονταν περισσότερο από τη συγκεκριμένη πολιτική, μεταξύ των οποίων συμπεριλαμβανόταν και ο Γεώργιος Ιωαννίδης. Το 1914, κατά τη συζήτηση για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση του Σαΐδ Χαλίμ πασά, οι Ρωμιοί βουλευτές τήρησαν αρνητική στάση, την οποία εξέφρασαν και με ομιλίες τους από το βήμα της βουλής. Από τη σχετική ψηφοφορία, έπειτα από σύσταση του Πατριαρχείου, απείχαν όλοι, πλην του Γεώργιου Ιωαννίδη, ο οποίος έμεινε και καταψήφισε την κυβέρνηση.2
Σε μια σύσκεψη στο Πατριαρχείο τον Απρίλιο του 1917, στην οποία συμμετείχαν βουλευτές από τις θιγόμενες περιοχές, μεταξύ των οποίων και ο Ιωαννίδης, διαπιστώθηκε η ανάγκη για άμεση δράση. Αποφασίστηκε η αποστολή επίσημου εγγράφου προς την κυβέρνηση, το οποίο θα περιέγραφε την κατάσταση όπως είχε διαμορφωθεί μέχρι τότε. Διαπιστώθηκε επίσης η ανάγκη λήψης μέτρων για τη συντήρηση των εκτοπισθέντων και κρίθηκε απαραίτητη η συνεργασία όλων των Ρωμιών βουλευτών για αυτό το ζήτημα.3
Η τελευταία πληροφορία που διαθέτουμε για την πολιτική δράση του Γεώργιου Ιωαννίδη αφορά την άρνηση παροχής ψήφου εμπιστοσύνης στη συνεδρίαση της 19ης Οκτωβρίου 1918 προς την κυβέρνηση που συγκροτήθηκε μετά τη σύναψη της ειρήνης. Οι Ρωμιοί βουλευτές, διά στόματος του βουλευτή Κωνσταντινουπόλεως Ι. Χαραλαμπίδη, αποδοκίμασαν την κυβέρνηση γιατί θεώρησαν ότι δεν ήταν σε θέση να εκπληρώσει τις δεσμεύσεις για εσωτερικές μεταρρυθμίσεις, τις οποίες είχε αναλάβει ενόψει της σύναψης συνθήκης ειρήνης, και απείχαν από την ψηφοφορία. Επέδωσαν μάλιστα σχετικό έγγραφο στο προεδρείο της βουλής. Μεταξύ των βουλευτών που υπέγραψαν το έγγραφο αυτό ήταν και ο Γεώργιος Ιωαννίδης. Οι υπόλοιποι ήταν οι Ι. Χαραλαμπίδης (Κωνσταντινουπόλεως), Θ. Ευκλείδης (Ραιδεστού), Θ. Αρζόγλου (Σαμψούντας), Ανανίας Καλλίνογλου (Ικονίου), Δ. Φύτος (Καλλιπόλεως), Β. Τζορμπατζόγλου (Κωνσταντινουπόλεως), Ι. Γκεβενίδης (Καραχισάρ) και Ε. Μεϊμάρογλου (Σμύρνης).4
1. Μπούρα, Κ., «Οι βουλευτικές εκλογές στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Οι Έλληνες βουλευτές 1908-1918», Δελτίο Κέντρου Μικρασιατικού Σπουδών 4 (1983), σελ. 85· Εμμανουηλίδης, Ε., Τα τελευταία έτη της Οθωμανικής αυτοκρατορίας (Αθήνα 1924), σελ. 304. 2. Εμμανουηλίδης, Ε., Τα τελευταία έτη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (Αθήνα 1924), σελ. 313. 3. Εμμανουηλίδης, Ε., Τα τελευταία έτη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (Αθήνα 1924), σελ. 293. 4. Εμμανουηλίδης, Ε., Τα τελευταία έτη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (Αθήνα 1924), σελ. 376. |
|
|