απόλυση, η
Η έκδοση κάθε επίσημης απόφασης εγγράφως (διατάγματος, όπως το έδικτον, προνομίου, όπως το χρυσόβουλλον).
|
βουλευτές (curiales), οι
Οι βουλευτές των πόλεων στην Ύστερη Αρχαιότητα ήταν γόνοι των τοπικών αριστοκρατικών οικογενειών και τοπικοί αξιωματούχοι, επιφορτισμένοι με την ευθύνη για τη σωστή λειτουργία των θεσμών της πόλης και με το καθήκον της συλλογής των φόρων στην περιοχή τους. Το σώμα των βουλευτών, η βουλή, αριθμούσε, ανάλογα με το μέγεθος της πόλης, από 100 ως 200 άτομα.
|
ευφημίες, οι (άκτα, τα)
Οι χαιρετισμοί που απευθύνονταν σαν «συνθήματα» από τους πολίτες ή τους στρατιώτες προς τους επισήμους σε χώρους συνάθροισης ή όταν το στράτευμα συγκεντρωνόταν για να επιθεωρηθεί από κάποια ανώτερη πολιτική αρχή. Όταν επευφημείτο αυτοκράτωρ, ο όρος είναι άκτα (acta).
|
κόμης, ο (λατ. comes, -is)
1. Κρατικός αξιωματούχος στη Ρωμαϊκή και τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία με ποικίλες πολιτικές αλλά κυρίως στρατιωτικές αρμοδιότητες (π.χ. ειδικά ο κόμης Ανατολής εκτελούσε χρέη βικαρίου κατά την Πρώιμη Βυζαντινή περίοδο, επί Ιουστινιανού Α΄ ο κόμης επικεφαλής των διευρυμένων επαρχιών είχε πολιτική και στρατιωτική εξουσία, ενώ κατά τη Μέση Βυζαντινή περίοδο ο κόμης Οψικίου ήταν από τους ελάχιστους διοικητές θεμάτων που δεν έφεραν τον τίτλο του στρατηγού).2. Τίτλος ευγενείας στη μεσαιωνική Δύση.
|
κονσουλάριος (υπατικός), ο
Ο κυβερνήτης υπατικής ή ανθυπατικής επαρχίας κατά την Ύστερη Αρχαιότητα.
|
υποταγή, η
Υπαγωγή Eκκλησίας στον οικονομικό και πολιτικό έλεγχο άλλης Eκκλησίας. H υποταγμένη Eκκλησία απέφερε έσοδα στην προϊστάμενη Eκκλησία.
|
φόρο (forum), το
Η αγορά, η πλατεία, το κέντρο της δημόσιας ζωής στη βυζαντινή πόλη· ήταν χώρος τετράγωνος, συνήθως, διακοσμημένος με αναθηματικές στήλες, προτομές αυτοκρατόρων, νυμφαία.
|