1. Παυσ. 3.9.2, 8.52.4. 2. Σχετικά με την οικονομική του κατάσταση βλ. ενδεικτικά Ισοκρ., Υπέρ Αριστ. 40-41. 3. Αθήν. 13.577b. 4. Αθήν. 10.419c, 13.577b· Παυσ. 1.3.2, 1.24.3. 5. Θουκ. 7.31· Ξεν., Ελλ. 1.4.10· Διόδ. Σ. 13.48. 6. Ξεν., Ελλ. 1.5.16· Διόδ. Σ. 13.74.1-2. 7. Ξεν., Ελλ. 1.6.15-22· Διόδ. Σ. 13.77-79· Πολύαιν. 1.48.2,4. 8. Ξεν., Ελλ. 1.6.38· Διόδ. Σ. 13.100.6. Όλοι οι άλλοι στρατηγοί είχαν στο μεταξύ κατηγορηθεί γιατί δεν περισυνέλεξαν τους Αθηναίους νεκρούς και ναυαγούς στις Αργινούσες, βλ. Ξεν., Ελλ. 1.7.1· Διόδ. Σ. 13.101.5. 9. Ξεν., Ελλ. 2.1.20-30· Διόδ. Σ. 13.104, 106· Nep., Conon 1.2-3· Ισοκρ., Ευαγ. 52, Προς Φίλιππον 62. 10. Διόδ. Σ. 14.39.1-4· Πλούτ., Αρτξ. 21.1-4· Κτησ., Περσικά 63· Ισοκρ., Ευαγ. 55-56· Nep., Conon 2· Παυσ. 1.3.2, 3.9.2. 11. Διόδ. Σ. 14.79.4-8· Παυσ. 6.7.6. 12. Διόδ. Σ. 14.81.4-6· Nep., Conon 3.4-4. 13. Ξεν., Ελλ. 4.3.10-13· Διόδ. Σ. 14.83.4-7· Παυσ. 1.1.3, 6.3.16· Nep., Conon 4.4-5· Ισοκρ., Ευαγ. 56-57. 14. Ξεν., Ελλ. 4.8.1-3· Διόδ. Σ. 14.84.3-5. 15. Παυσ. 6.3.16. 16. Tod, M.N., Greek historical inscriptions (Oxford 1933), σελ. 108. 17. Ξεν., Ελλ. 4.8.3-7. 18. Ξεν., Ελλ. 4.8.7-10· Διόδ. Σ. 14.84.5. 19. Διόδ. Σ. 14.85.2-4· Παυσ. 1.2.2· Nep., Conon 4.5. Πιθανότατα η ανοικοδόμηση είχε ξεκινήσει νωρίτερα, βλ. Tulpin, C., The failings of Empire (Stuttgart 1993), σελ. 79. 20. Λυσ., Υπέρ Αριστ. 19-20. Όπως φαίνεται, σχεδίαζε έναν άξονα Συρακουσών-Αθήνας-Κύπρου που αποσκοπούσε στην απόλυτη θαλάσσια κυριαρχία. 21. Παυσ. 1.3.2, 1.24.3· Ισοκρ., Ευαγ. 57· Δημοσθ., Προς Λεπτίνην 70. 22. Ξεν., Ελλ. 4.8.12-16· Διόδ. Σ. 14.85.4· Nep., Conon 5.1-3. 23. Nep., Conon 5.3-4. Ίσως και να αφέθηκε ελεύθερος μετά την αποτυχία προσέγγισης Σπάρτης-Περσίας. Είναι πάντως περίεργο γιατί δεν επέστρεψε στην Αθήνα. 24. Λυσ., Υπέρ Αριστ. 39, 41. 25. Παυσ. 1.29.15. 26. Ισοκρ., Πανηγ. 142· Nep., Conon 2. 27. Tulpin, C., The failings of Empire (Stuttgart 1993), σελ. 79-80. 28. Λυσ. 59-60 και 63 όπου αποσιωπάται ο ρόλος του Κόνωνα στην ανοικοδόμηση των Τειχών και το επίτευγμα αποδίδεται στους άντρες που ανέτρεψαν τους Τριάκοντα, δηλαδή στο κίνημα του οποίου ηγετικό στέλεχος ήταν ο Θρασύβουλος. Για την αντιπαλότητα Κόνωνα-Θρασύβουλου βλ. Strauss, B.S., “Thrasybulus and Conon: A rivalry in Athens in the 390s”, AJP 105 (1984), σελ. 37-48. 29. Η δράση του κατά τον Πελοποννησιακό πόλεμο ήταν επουσιώδης έως ανεπιτυχής –χωρίς να έχει την αποκλειστική ευθύνη γι’ αυτό–, ενώ η νίκη στην Κνίδο επιτεύχθηκε εναντίον κατώτερου αριθμητικά στόλου και άπειρου ναυάρχου. 30. Ανάλυση της δεύτερης περιόδου δράσης του σε Seager, R., “Thrasybulus, Conon and Athenian imperialism”, JHS 87 (1967), ιδίως σελ. 95-108· Perlman, S., “Athenian imperial expansion in early fourth century”, CP 63 (1968), ιδίως σελ. 259-263· March, D.A., “Conon and the Great King’s fleet, 396-394”, Historia 46 (1997), σελ. 257-269. Επίσης γενικά CAH V, σελ. 488-495 (A. Andrewes), CAH VI , σελ. 72-76 (S. Hornblower) και σελ. 103-108 (R. Seager). |